Nog 5 weken

Allereerst hartelijk bedankt voor de reacties over scheermesjes. De papiertjes heb ik niet kunnen vinden, dat was wel jammer. Ik ga ervan uit dat shampoo net zo goed zal werken als douchegel en wie weet kom ik als een volleerd mesjesgebruiker terug.

Over precies 5 weken vertrekken Man en ik naar de camping of het huisje (afhankelijk van het weer) om ons laatste weekend samen te hebben. Op maandag brengt Man mij naar het beginpunt van mijn tocht (eindpunt van het eerste deel) en zwaait hij mij uit.
Het was mijn bedoeling om de laatste maand voor vertrek geen ingewikkelde dingen meer te hoeven doen, een lege agenda te hebben en mijn hoofd leeg te maken voor de reis. Een leuk idee maar het werkt in de praktijk toch anders (of ik pak het niet helemaal goed aan, dat kan natuurlijk ook).

Kennelijk wekt het idee dat ik ongeveer een half jaar niet thuis ben bij een heleboel mensen de behoefte op om "afscheid" te nemen. Vrienden die ik normaal ook maar 1 tot 2x per jaar zie, vinden dat nu ineens veel te weinig. En ik doe er in zekere zin zelf ook aan mee, door een lijst te maken met mensen die ik voor vertrek toch nog even wil zien en spreken.Naast de voorbereidingen die nog gedaan moeten worden, is dat toch een extra invulling van mijn agenda die ik niet voorzien had.

Daarnaast is het heel raar om mensen die ik regelmatig zie voor een lange tijd, voor het laatst te zien. Deze week was voor mij de laatste bijeenkomst van het Franse converstatiegroepje. Op zijn vroegst in december zal ik er weer komen, als het dan nog bestaat. Woensdag had ik nog een gesprek met onze coach en ook dat zal waarschijnlijk de laatste keer zijn geweest voor vertrek. Nog 2x naar de sportschool en dan houdt het daar ook op.
Het is een rare mengeling van afscheid nemen en daar best een beetje verdrietig over zijn en de leuke spanning van het nieuwe onbekende wat eraan zit te komen.

Mijn agenda loopt dus nog steeds vol wat niet de bedoeling was en mijn hoofd wordt niet leeg omdat alle emoties van nieuw en afscheid door elkaar heen lopen. Vanavond weer een afscheid, deze keer van mijn oom en tante. Straks nog even een abonnement opzeggen en het huisje regelen voor de laatste trainingsweek
En ondertussen nadert de datum van vertrek. Het voelt alsof ik in twee werelden leef en dat is een raar gevoel.