De stoofschotel

Ik heb al eens vaker geschreven dat vlees braden en ik niet echt samengaan. Als kind heb ik het nooit geleerd, het was elk weekend een bron van ruzie thuis en echt eetbaar was het "draadjesvlees" ook niet. Ik weet dan ook niet wat mij bezielde toen in de receptenlijst van Robs budgetmenus het recept voor filosofenpotje zag staan.

Ik heb een abonnement op deze site omdat mij dat verlost van de eeuwige vraag "Wat moet ik nu weer aan eten kopen?". Mijn keuze uit supermarkten is beperkt, een groot deel van de aanbiedingen zijn hier niet te krijgen dus in die zin heb ik er niets aan. Maar tot nu toe lukt het redelijk om met de gegeven menu-suggesties (2x per week een stuk of 16 in de mail) een week lang gevarieerde maaltijden op tafel te zetten. Zoals filosofenpotje.

Omdat het gerecht zo'n 5 uur op 140°C in de oven moet was het een uitstekende maaltijd voor een luie zondag. Man had al een tijdje geen vlees gehad en het gezegde zegt niet voor niets dat de liefde van de man door de maag gaat. Ik kon niet bedenken wat ik aan het vlees zou kunnen verprutsen als het 5 uur lang in een gebonden bouillon in de oven zou staan. Kortom genoeg redenen om mij eraan te wagen.

En nu staat de ovenschaal met deksel en al in de oven en de aardappelen die straks als puree er bovenop moeten zijn bijna klaar. Ik moet heel eerlijk bekennen dat het ook best lekker ruikt. Kortom alles lijkt goed te komen ware het niet dat ik er nu al tegenop zie om er maar 1 hap van te nemen.

Dat heeft alles te maken met het vlees zelf. Ik moest de runderriblap in stukken snijden en kwam daarbij allerlei wittige dingen tegen die ik acuut niet eetbaar vond (de katten in onze tuin gelukkig wel). En nu staat het eten van dit vlees mij zo enorm tegen dat ik er bijna misselijk van word.

Waarom ik op het lumineuze idee ben gekomen om dan direct een dubbele portie te maken zodat er een deel ingevroren kan worden weet ik niet. Ik hoop dat ik tegen die tijd over mijn weerzin en afkeer heen ben. Man zal in ieder geval heel blij zijn. Hij krijgt vlees en dan ook nog eens een keer een dubbele portie. En ik? Ik hoop dat ik een volgende keer mijn verstand gebruik en recepten met vlees wat ik zelf in stukken moet snijden links laat liggen.