Weer terug van weggeweest

De voettocht naar Rome werd een voettocht richting Rome. Vanwege extreem warm weer ging alles een beetje anders dan de bedoeling was en kwam ik ook eerder terug dan de bedoeling was. Daarna zijn Man en ik samen op vakantie geweest en nu probeer ik de draad van het "normale" leven weer op te pakken. En vandaag klap ik dat leven in volle heftigheid mijn blog in. Het zal wel een lang bericht worden, dus als je niet van veel lezen houdt, sla de rest dan maar over.

Omdat ik het overgrote deel van mijn activiteiten en abonnementen voor de voettocht op heb gezegd, ligt er nu een bijna blank canvas voor me en mag ik mijn leven helemaal opnieuw gaan vormgeven. Doordat ik van een afstandje naar mijn leven thuis heb kunnen kijken is het ook duidelijk dat er een aantal dingen anders moeten (misschien beter gezegd, dat ik dingen graag anders zou zien). Ik had gehoopt dat door mijn afwezigheid Man zou realiseren hoe erg hij mij mist en zijn aandeel in onze relatie onder de loep zou nemen. Helaas bleek dat niet het geval en achteraf had ik ook beter kunnen weten.

Ik heb al eens geschreven dat Man een persoonlijkheidsstoornis heeft en dat dat voor mij niet altijd even leuk en gezellig is. Tot nu toe heb ik mij daar altijd vaag over uitgelaten omdat ik niet wil dat bekenden die mijn blog lezen Man ineens met andere ogen gaan bekijken. Daarnaast vind ik het moeilijk om voor mezelf en de buitenwereld toe te geven dat onze relatie niet is zoals een relatie (volgens de gemiddelde mens en gemiddelde norm) eruit hoort te zien. Ik kon echter mijn ogen niet sluiten voor het feit dat de positieve energie die ik bij thuiskomst van mijn wandeltocht had in 1 week volledig verdwenen was en alleen vanwege de situatie thuis. En ik had het gevoel dat ik nergens met mijn verhaal heen kon. Doordat ik de buitenwereld ten aanzien van Man niet wil beïnvloeden, ontneem ik mijzelf de mogelijkheid om mijn ei kwijt te raken en steun te vinden en krijgen. Steun en een uitlaatklep die ik broodnodig heb.

Vandaag maak ik aan de vaagheid een einde en kies ik, in ieder geval hier, voor openheid over wat er met Man aan de hand is en heb ik hierbij voor mijzelf een plek gecreëerd om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik kies wat dat betreft nu even voor mijzelf en ik hoop dat met respect naar Man te doen. Hij heeft nu eenmaal die stoornis en ik ga er vanuit dat hij daar ook niet voor gekozen heeft. Inmiddels ben ik bezig de fout van 3 jaar geleden te herstellen. In 2009 kregen Man en ik via het ziekenhuis de diagnose en daar heb ik het bij laten zitten. Het was beter geweest als ik toen gedaan heb wat ik nu aan het doen ben, namelijk lezen wat die stoornis inhoudt en zoeken naar verhalen van mensen die een partner hebben met die stoornis. Wat ik tot nu toe boven tafel heb gekregen is niet echt hoopvol voor wat betreft een gezamenlijke toekomst in 1 huis, als er al überhaupt een relatie met zo'n iemand mogelijk is.

Man heeft last van OCPD een obsessive compulsive personality disorder (obsessief compulsief persoonlijkheidsstoornis). Op de site van de Y.ah.oo-groep OCPD staat de volgende omschrijving:

Obsessive-Compulsive Personality Disorder
American Description
 Diagnostic Criteria
A pervasive pattern of preoccupation with orderliness, perfectionism, and mental and interpersonal control, at the expense of flexibility, openness, and efficiency, beginning by early adulthood and present in a variety of contexts, as indicated by four (or more) of the following:

1. is preoccupied with details, rules, lists, order, organization, or schedules to the extent that the major point of the activity is lost
2. shows perfectionism that interferes with task completion (e.g., is unable to complete a project because his or her own overly strict standards are not met)
3. is excessively devoted to work and productivity to the exclusion of leisure activities and friendships (not accounted for by obvious economic necessity)
4. is overconscientious, scrupulous, and inflexible about matters of morality, ethics, or values (not accounted for by cultural or religious identification)
5. is unable to discard worn-out or worthless objects even when they have no sentimental value
6. is reluctant to delegate tasks or to work with others unless they submit to exactly his or her way of doing things
7. adopts a miserly spending style toward both self and others; money is viewed as something to be hoarded for future catastrophes
8. shows rigidity and stubbornness

Ga daar als partner maar eens aan staan. Verder bestaat het vermoeden van licht autistische trekjes maar de deskundigen zijn er niet over uit of die trekjes op zichzelf staan of onderdeel zijn van de OCPD. Het heeft in voor dit moment in ieder geval tot gevolg dat hij weinig belangstelling heeft voor mij. 

Zondag kreeg ik via mijn moeder te horen dat mijn oom ongeneeslijk ziek is. De rest van de zondag zag ik er vreselijk tegenop dat ik maandag mijn tante moest bellen. Ik heb dat zondag regelmatig tegen Man gezegd. 's Avonds wenst hij me nog sterkte met het telefoontje voor maandag maar tot op heden is het nog niet in zijn hoofd opgekomen te vragen hoe het telefoontje ging en wat mijn tante gezegd heeft. Er zijn momenten dat ik mij heel eenzaam en alleen voel.
Maar ik heb nu in ieder geval een plek waar ik kan "huilen", schelden en wijs kan wezen. Dank je wel blog!